Naka – Бяжы 1

Слухаў з няпэўнасцю, сэрца ўжэ маўчыць,
І на адлегласці ўсё пра цябе крычыць,
Выдумаў існае, ўзяў міласэрднасцю,
Толькі, вось, я ад цябе зноў на адлегласці.

Рэзаў у роспачы, браў адмаўленнямі,
Ды па-ранейшаму iдзе кроў струменнямі,
Ціха на дыбачках выбраў няверную,
Марны твой гэты шлях, цяпер.

Бяжы і не думай прыпыняць гэты бег.
Бяры толькі ўсё, што можа ўзяць чалавек.
Глядзі ў нават неба на маіх далонях
Зусім ня варта я тваёй любові.

Робіш і думаеш, мысляў няроўнасці,
Ўсё дзеля светлага і каб без гвалтоўнасці,
Адайеш сцятаму зверу галоўнае,
Сэрца пакорнае, каханне бязмоўнае.

Творыш, пакутуеш, страхі і ходадні,
Вершы не пішуцца, як і накодадні,
Падаеш пры людзях, посмех зняважлівы,
Позірк твой зноў на мяне, цяпер.

Бяжы і не думай прыпыняць гэты бег.
Бяры толькі ўсё, што можа ўзяць чалавек.
Глядзі ў нават неба на маіх далонях
Зусім ня варта я тваёй любові.

Дыхаеш, блытаеш, збітыя подыхі,
І ніяк не ўтаймаваць дрыготкае рукі,
Знікнуць няма куды, нема слязьмі крычыш,
Рвешся ўсё ты знўтры, сэрца маё маўчыць.

Падаеш, падаеш, падаеш.., ды ўстаеш,
Хутка, ўзручана, на голас мой ідзеш,
Нечага, нечага шукаць выразнасці,
Не абнадзейвай, теперь, беги

и не думай прекращать этот бег.
Бери только то, что может взять человек.
Смотри ў это небо на моих ладонях,
Но и оно твоей любви нестоит…

Слушал дыханье, сердце уже молчит,
На расстоянии всё о тебе кричит,
Выдумал истину, взял покаянием,
Только я всё от тебя на расстоянии.

Резал в отчаянии, брал отречением,
Но не остановить — кровотечение,
Тихо на цыпочках, выбрал неверную,
Ни к чему не придешь, теперь, беги

и не думай прекращать этот бег.
Бери только то, что может взять человек.
Смотри ў это небо на моих ладонях,
Но и оно твоей любви нестоит…

Делаешь, думаешь, мысли усилия,
Во имя светлого и чтоб без насилия,
Отдаешь раненной твари заветную,
Сердцем согретую, любовь безответную.

Пишешь, терзаешься, страхи, борения,
Ручкой не пишущей — всё стихотворение,
Падаешь на людях, смех унижающий,
Смотришь всё на меня, теперь, беги

и не вздумай прекращать этот бег.
Бери только то, что может взять человек.
Смотри ў это небо на моих ладонях,
Но и оно твоей любви нестоит…

Дышишь, запутался, вдохи и выдохи
И не удержать, теперь, дрожания руки.
Спрятаться не куда, щуришь глаза навзрыд,
Рвешься всё изнутри, сердце моё молчит.

Падаешь, падаешь, падаешь, да встаешь,
Быстро, отчаянно, на голос мой идешь,
Незачем, незачем искать значения,
Зря ты надеешься и теперь, беги..,
і не думай прыпыняць гэты бег.
Бяры толькі ўсё, што можа ўзяць чалавек.
Глядзі й нават неба на маіх далонях
Зусім ня варта я тваёй любові.
Слухаў з няпэўнасцю, сэрца ўжэ маўчыць...